ଅନଟନ
ଦାରୁଣ
ଦୁଃଖର କରୁଣ ଚିତ୍ତକୁ
ଚ଼ାହିଁବାକୁ
ଥରେ ଦୁନିଆ ପାଖେ
ଏବେ
ଘୋର ଅନଟନ ସମୟର ।
ବୋଧେ
ମରୁଡ଼ି ପଡ଼ିଛି ସମୟ ବଢ଼ୁଛି
ବଡ଼
ଆଚ଼ମ୍ବିତ ଏତ ବିପରୀତ!!
ମରୁଡ଼ି
ଯେଉଁଠି ବୃଦ୍ଧି କାହିଁ ସେଠି,
କିନ୍ତୁ
ଏତ ନିରନ୍ତର ସତ୍ୟ
ବର୍ତ୍ତମାନ
ଜୀବନର ।
ମୁଖେ
ଶୁଭେ ପାଖେ ସମୟ ଅଭାବ
ବିବେକକି
ମୂର୍ଖ ବୁଝେ ଓଲଟ଼ା,
ମରୁଡ଼ିରୁ
ବାଛେ ବନ୍ୟାର କଥା ?
ଯଦି
ଭୂତ, ବର୍ତ୍ତମାନ ସୁରୁଜ ସମାନ
ପୃଥିବୀ
ଅକ୍ଷକି ଯାଇଛି ଘଟି?
ନା’, ଘଟିନି କକ୍ଷ ଘଟିନି ଅକ୍ଷ
ବୋଧେ
ବୃତ୍ତ କୋଣ ଯାଇଛି ଘଟି ?
ପ୍ରକୃତିର
ନିତି, ସୁରୁଜର ଗତି,
ଚ଼ନ୍ଦ୍ରମା
ଆଲୋକେ ଉତଫୁଲିତ ରାତି,
ଲଙ୍ଘୀ
ନାହିଁ ସୀମା ସାଗର ଲହରୀ,
କି
ଧରାରେ ଆକାଶ ପଡ଼ିନି ଛିଡ଼ି,
ସମୟ
ଅଭାବେ ପ୍ରକୃତି ବି ଆଜି କରୁନି ରଢ଼ି ।
ଘଟିନାହିଁ
କିଛି ନା’
କିଛି ପାଇଛି ବୃଦ୍ଧି
ସମୟ
ଅଭାବ ଉଡ଼ାଖବର,
ମାନବ
ଜାତିକୁ ଗ୍ରାସୁଛି ବସି ।
********
Comments
Post a Comment